Rzeszowski protest

Rzeszów, dnia 7.01.2008

Antoni Kopaczewski

Poseł Andrzej Szlachta

Jacek Adamowicz

Jerzy Jęczmienionka

Jacek Kiczek

Robert Kultys

Jadwiga Stręk

Waldemar Szumny

Ludwik Szyszka

Janusz Szkutnik

35-309 Rzeszów

ul. Podwisłocze 38b/102

Prokuratura Rejonowa

w Rzeszowie

Zawiadomienie

o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Zawiadamiamy o uzasadnionym podejrzeniu popełnieniu przestępstwa, polegającego na publicznym propagowaniu ustroju komunistycznego, przez podjęcie w uchwale Rady Miasta Rzeszowa (głosami radnych klubu Rozwój Rzeszowa) z dn.3.01.2008 r. nr XXIV/385/2008 postanowienia o nadaniu jednej z ulic byłego sołectwa Zwięczyca nazwy „ul. Władysława Kruczka”.

Naszym zdaniem, czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa opisanego w art. 256 Kodeksu karnego, gdyż bez wątpienia komunizm jest ustrojem totalitarnym, a jego propagowanie przez nadanie nazwy ulicy pochodzącej od nazwiska sztandarowego funkcjonariusza tego systemu ma charakter bezspornie publiczny.

Mając powyższe na uwadze, wnosimy o:

1. ustalenie sprawców tego czynu oraz ich ściganie,

a ponadto,

2. podjęcie działań na podstawie art. 8 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w celu stwierdzenia nieistnienia przedmiotowej uchwały w części dotyczącej nadania ulicy nazwy „ul. W. Kruczka”,

ewentualnie,

podjęcie działań na podstawie art. art. 50 § 1 i 52 § 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zmierzających do uchylenia przedmiotowej uchwały Rady Miasta Rzeszowa w ww. części.

UZASADNIENIE

Ad. 1. Wspomnianą na wstępie uchwałą część radnych, zadecydowała o nadaniu jednej z ulic – w przyłączonej do Rzeszowa Zwięczycy – nazwy „ul. Władysława Kruczka”. Nazwa ta pochodzi od osoby Władysława Kruczka, działacza Komunistycznej Partii Polski programowo zmierzającej do pozbawienia państwa polskiego niepodległości, człowieka współtworzącego nieludzki reżim, który pozbawił życia dziesiątki tysięcy Polaków. Nie ulega wątpliwości, że postać ta, zwłaszcza w naszym regionie jest postrzegana jako klasyczny symbol władzy komunistycznej.

Uhonorowanie aparatczyka komunistycznego w taki właśnie sposób szczególnie razi, jeżeli zestawimy nazwę ulicy jego imienia z nazwą istniejącej w Rzeszowie ul. ks. J. Popiełuszki. Porównanie to uzmysławia ponadto, że postępek części radnych niechybnie spowoduje spustoszenie w świadomości młodego pokolenia, które kierując się zasadą, iż patronami ulic są postaci chwalebne, w efekcie przestanie odróżniać ofiary systemu komunistycznego od jego twórców i apologetów. Jest to sytuacja chora, wręcz obłędna. A może propagatorom o to właśnie chodzi ?

Bulwersujące, a jednocześnie prawnie istotne z punktu widzenia ewentualnej odpowiedzialności karnej są okoliczności przyjęcia przez Radę Miasta przedmiotowej uchwały.

Propozycja nazwy „ul. W. Kruczka” została zgłoszona w ostatniej chwili i w odróżnieniu od pozostałych, przyjętych w tej uchwale nazw ulic nie była objęta indywidualnymi konsultacjami z mieszkańcami Zwięczycy (dowód: otrzymany z Urzędu Miasta projekt Uchwały, w którego uzasadnieniu potwierdza się przeprowadzenie konsultacji, w sprawie nazw ulic wymienionych w treści aktu. W projekcie nie wymienia się nazwy „ul. W. Kruczka”).

Mając powyższe okoliczności na uwadze, a także powołując się na konstytucyjną zasadę równości obywateli wobec prawa oraz konstytucyjny zakaz dyskryminacji obywateli w życiu politycznym i społecznym (art. 32 Konstytucji RP), przeprowadzenie indywidualnych konsultacji z mieszkańcami Zwięczycy w sprawie nazwy „ul. W. Kruczka”, miało już charakter obligatoryjny. Najwidoczniej jednak niektórzy radni są tak mocno zakorzenieni w poprzedniej epoce, że dalej traktują obywateli jako równych i równiejszych.

Pośpiech, brak konsultacji społecznych, brak lojalności wobec pozostałych radnych przez zgłaszanie niekonsultowanych, a przy tym przewidywalnie kontrowersyjnych propozycji (czyli arogancja władzy w pełnym obrazie) spowodowały, że zamiast z aktem prawotwórczym mieliśmy do czynienia z aktem stricte politycznym o jednoznacznie komunistycznym zabarwieniu.

W nauce prawa i w judykaturze istnieje pojęcie „nieaktu”, czyli „nieistniejącego aktu prawa” (actum non existens) to jest takiej czynności organu, która tylko pozornie posiada cechy aktu prawnego. Wśród przyczyn pozorności powszechnie wymienia się m. innymi uchwalenie aktu prawnego z pominięciem wszelkich prawnych reguł proceduralnych, a przy tym z jednoczesnym brakiem poszanowania innych pozaprawnych zasad społecznych. Co wykazano wcześniej, przyjęcie przedmiotowej uchwały w części dotyczącej uhonorowania towarzysza W. Kruczka naruszyło przepisy formalne i jednocześnie było nielojalne wobec radnych oraz w stosunku do mieszkańców Zwięczycy. Ponadto uzasadnienie uchwały w pkt 3 dot. nadania ulicy im. Władysława Kruczka zawiera poświadczenie nieprawdy, ponieważ wbrew temu co w nim napisano, faktycznie nie zostały przeprowadzone konsultacje społeczne w tym zakresie. Dlatego naszym zdaniem należy uznać, że w tej części uchwała Rady Miasta jest wspomnianym wcześniej „nieaktem”. Prawnokarna ocena działań osób zaangażowanych w sprawę powinna uwzględniać tę okoliczność, a w szczególności to, że uchwalanie „nieaktu” nie stanowi wykonywania mandatu radnego, ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami w zakresie możliwości poniesienia odpowiedzialności karnej.

Nawiązująca bezpośrednio do treści art. 256 kk.

Wymienione w tym przepisie znamię propagowania „ustroju faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju państwa” bez wątpienia odnosi się także do propagowania ustroju komunistycznego, co wprost wynika z treści art. 13 Konstytucji RP, w którym to przepisie na równi zakazuje się istnienia partii politycznych, odwołujących się w swych programach do praktyk nazistowskich, faszystowskich i komunistycznych. W tym kontekście wymienić należy także Uchwałę Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie potępienia totalitaryzmu komunistycznego.

Nie ulega także wątpliwości, że jedną z najskuteczniejszych i najczęściej stosowanych metod propagandy jest gloryfikacja i prezentacja osób bezpośrednio kojarzonych z określoną ideą.

W celu pełniejszej oceny sytuacji naszym zdaniem zbadać należy także opinie osób bezpośrednio zaangażowanych w stworzenie tak haniebnej uchwały, wypowiedziane zarówno na sali obrad, ale także w udzielonych wywiadach, zwłaszcza dla TVP Rzeszów.

Z uwagi na swoistą formę inkryminowanej propagandy, zawiadamiający nie potrafią wskazać, kto konkretnie w świetle prawa jest sprawcą i powinien ponieść odpowiedzialność za wskazany czyn. Stąd wniosek o ustalenie sprawcy lub sprawców czynu.

Ad. 2. Zawiadamiający wywiedli w pkt. 1 niniejszego pisma, że przedmiotowa Uchwała w części ma cechy tzw. nieaktu.

Zgodnie z poglądami doktryny stwierdzenie nieistnienia tego rodzaju „aktu prawnego” „może nastąpić bez zachowania szczególnych wymagań co do trybu postępowania i formy oraz w każdym czasie”(B. Adamiak, J. Borkowski: Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2003, str.308.).

Alternatywnie do powyższego wnosimy o ewentualne podjęcie działań w celu uchylenia przedmiotowej Uchwały w części dotyczącej nadania ulicy nazwy „ul. W. Kruczka”.

Z poważaniem