|
|
|
W marcu 1968 r. uczestniczył w strajku studenckim na Uniwersytecie Wrocławskim, w sierpniu tego roku kolportował ulotki przeciwko najazdowi na Czechosłowację, w styczniu 1969 r. i grudniu 1970 r. rozlepiał klepsydry po śmierci Jana Palacha. Od 1979 r. do 1989 był redaktorem naczelnym i wydawcą nielegalnego miesięcznika „Biuletyn Dolnośląski”. Był jednym z inspiratorów wrocławskich strajków w sierpniu 1980 r. i współpracownikiem tamtejszego MKS. W 1981 r. był delegatem na I Krajowy Zjazd NSZZ „Solidarność”. Aresztowany we Wrocławiu między dwoma turami zjazdu pod zarzutem wydania i kolportowania apelu do żołnierzy armii sowieckiej okupująccej Polskę. Zwolniony pod groźbą strajku powszechnego we Wrocławiu. Wytoczony mu proces został przerwany wprowadzeniem stanu wojennego. Od samego początku stanu wojennego (13 XII 1981 r.) ukrywał się, kierując działem wydawniczym Regionalnego Komitetu Strajkowego Dolny Śląsk, w tym redagowaniem, wydawaniem i kolportażem dziennika (trzy razy w tygodniu) „Z Dnia na Dzień”. W szczytowym okresie, pod jego kierownictwem, gazeta ta osiągała jednorazowy nakład do 40 tys. egz. W czerwcu 1982 r., po odejściu z RKS w wyniku różnic programowych z jego przewodniczącym, powołał Porozumienie „Solidarność Walcząca”, które z czasem przekształciło się w organizację. Od początku był jej przewodniczącym, a organizacja rozrosła się do największego po samej Solidarności ugrupowania podziemnego (zob. SW nota encyklopedyczna). Założył tygodnik ("centralny") „Solidarność Walcząca” i pełnił funkcję jego redaktora naczelnego. Był jednym z najdłużej ukrywających się działaczy podziemnych. Aresztowany został 9 listopada 1987 r. Deportowany z kraju w maju 1988 r., odbył polityczną podróż po Europie i Ameryce Płn., po czym w sierpniu 1988 r. nielegalnie wrócił do Polski i ponownie stanął na czele SW. Był przeciwnikiem rozmów "okrągłego stołu". W czerwcu 1990 r. ujawnił się na zjezdzie założycielskim Partii Wolności. W roku 1991 r. zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich, nie uzyskał jednak pełnych 100 tys. podpisów, wymaganych przez ordynację. Od 1993 r. był członkiem Koalicji dla Rzeczypospolitej, w 1997 bez powodzenia kandydując na posła z ramienia Ruchu Odbudowy Polski. Obecnie pracuje naukowo i dydaktycznie na Politechnice Wrocławskiej. W SW działały również jego dzieci: Anna, Mateusz i Marta. | |
